Onlangs stuitte ik op een artikel uit de Wall Street Journal over de cultuur bij Netflix. De board van deze befaamde streamingdienst omschrijft haar bedrijfscultuur als radicaal eerlijk en volledig transparant. Zelfs het ontslaan van medewerkers wordt in teamverband met collega’s besproken middels een zogeheten “blijverstest”. Dat niet alle werknemers het gedachtegoed van Netflix kunnen waarderen blijkt eveneens uit het artikel.
Vraag die het bericht bij mij deed opborrelen is of je te ver kan gaan in het doorvoeren van een feedback cultuur. Zelf denk ik ook niet met onverdeeld warme gevoelens aan alle momenten dat iemand vroeg “heb je even”. Ook de teamsessies waarin we eerst complimenten geven om af te sluiten met ‘constructieve feedback’ hadden niet altijd het resultaat wat beoogd werd. Vaak volgt er na een inleiding “als ik heel eerlijk ben…” niet direct een uitspraak waar de ontvangen op zit te wachten.
Hoe komt het eigenlijk dat de meeste mensen toch moeite hebben met het geven en ontvangen van feedback? En vooral hoe moet je het wél doen om een positief effect te sorteren? Mijn bevindingen en ideeën heb ik verwoord in de white paper ‘Feedback: Vriend of Vijand’. Interesse? Via de link kun je de pdf downloaden.